Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a union

  • 1 UNIO (UNION)

    единство; соединение вещей в одно.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > UNIO (UNION)

  • 2 UNIO

    union - единство; соединение вещей в одном.

    Латинские философские термины > UNIO

  • 3 foedus

    [st1]1 [-] foedus, a, um: - [abcl][b]a - laid, difforme, hideux, horrible, affreux, abominable, épouvantable. - [abcl]b - sale, malpropre, repoussant (pour l'odorat et le goût), dégoûtant. - [abcl]c - funeste. - [abcl]d - honteux, indigne, avilissant, bas, criminel, infâme, ignominieux.[/b]    - foedus homo, Ter.: homme laid.    - foedum vulnus, Liv.: plaie affreuse.    - cimices foedissimum animal, Plin. 29, 4, 17, § 61: les punaises, la plus dégoûtantes des bêtes.    - foedus odor, Cels. 2, 8: odeur fétide.    - caput foedum porrigine, Hor. S. 2, 3, 126: tête dégoûtante de crasse.    - foedissimum bellum, Cic. Att. 7, 26, 3: guerre très sanglante, guerre atroce.    - foedum facinus, Ter.: action honteuse.    - foedae conditiones, Hor.: conditions déshonorantes.    - luxuria senectuti foedissima, Cic. Off. 1, 34, 123: la débauche est révoltante dans la vieillesse.    - nihil foedius, Cic. Att. 8, 11, 4: rien de plus hideux.    - foedissima ludibria, Quint. 1, 6, 32: les plus infâmes plaisanteries.    - foedum relatu, Ov. M. 9.167: chose horrible à raconter.    - foedum est + inf. ou prop. inf.: il est honteux de ou que. [st1]2 [-] foedŭs, ĕris, n.: - [abcl][b]a - traité d'alliance, traité, alliance, pacte, convention. - [abcl]b - accord particulier, union, lien, alliance, liaison, relations étroites. - [abcl]c - harmonie, lois constantes de la nature, ordre constant.[/b]    - societatem foedere confirmare, Cic. Phil. 2.35.89: sceller une alliance par un traité.    - foedus facere (ferire, icere): faire un pacte, conclure un traité.    - in foedera venire (coire), Virg.: faire un pacte, conclure un traité.    - foedus rumpere (violare, frangere, solvere): rompre un traiter, violer un traiter.    - foedus custodire (servare): observer le traité, être fidèle au traité.    - contra foedus, Cic.: au mépris du traité, contrairement au traité.    - ex foedere, Liv.: aux termes du traité.    - foedus aequum: traité qui sauvegarde l'indépendance.    - dilargiri foedera, Latium, Tac.: prodiguer le droit fédéral, le droit du Latium.    - foedera (tori): mariage, alliance conjugale.    - foedus vitae, Stat.: union de la vie, hymen.    - foedus amicitiae, Ov.: liens d'amitié.    - foedus hospitii, Just.: liens d'hospitalité.    - foedera communia studii, Ov. P. 4, 13, 43: communauté d'études. [st1]3 [-] foedus, i, m. arch.: c. haedus (Quint. Isid.).
    * * *
    [st1]1 [-] foedus, a, um: - [abcl][b]a - laid, difforme, hideux, horrible, affreux, abominable, épouvantable. - [abcl]b - sale, malpropre, repoussant (pour l'odorat et le goût), dégoûtant. - [abcl]c - funeste. - [abcl]d - honteux, indigne, avilissant, bas, criminel, infâme, ignominieux.[/b]    - foedus homo, Ter.: homme laid.    - foedum vulnus, Liv.: plaie affreuse.    - cimices foedissimum animal, Plin. 29, 4, 17, § 61: les punaises, la plus dégoûtantes des bêtes.    - foedus odor, Cels. 2, 8: odeur fétide.    - caput foedum porrigine, Hor. S. 2, 3, 126: tête dégoûtante de crasse.    - foedissimum bellum, Cic. Att. 7, 26, 3: guerre très sanglante, guerre atroce.    - foedum facinus, Ter.: action honteuse.    - foedae conditiones, Hor.: conditions déshonorantes.    - luxuria senectuti foedissima, Cic. Off. 1, 34, 123: la débauche est révoltante dans la vieillesse.    - nihil foedius, Cic. Att. 8, 11, 4: rien de plus hideux.    - foedissima ludibria, Quint. 1, 6, 32: les plus infâmes plaisanteries.    - foedum relatu, Ov. M. 9.167: chose horrible à raconter.    - foedum est + inf. ou prop. inf.: il est honteux de ou que. [st1]2 [-] foedŭs, ĕris, n.: - [abcl][b]a - traité d'alliance, traité, alliance, pacte, convention. - [abcl]b - accord particulier, union, lien, alliance, liaison, relations étroites. - [abcl]c - harmonie, lois constantes de la nature, ordre constant.[/b]    - societatem foedere confirmare, Cic. Phil. 2.35.89: sceller une alliance par un traité.    - foedus facere (ferire, icere): faire un pacte, conclure un traité.    - in foedera venire (coire), Virg.: faire un pacte, conclure un traité.    - foedus rumpere (violare, frangere, solvere): rompre un traiter, violer un traiter.    - foedus custodire (servare): observer le traité, être fidèle au traité.    - contra foedus, Cic.: au mépris du traité, contrairement au traité.    - ex foedere, Liv.: aux termes du traité.    - foedus aequum: traité qui sauvegarde l'indépendance.    - dilargiri foedera, Latium, Tac.: prodiguer le droit fédéral, le droit du Latium.    - foedera (tori): mariage, alliance conjugale.    - foedus vitae, Stat.: union de la vie, hymen.    - foedus amicitiae, Ov.: liens d'amitié.    - foedus hospitii, Just.: liens d'hospitalité.    - foedera communia studii, Ov. P. 4, 13, 43: communauté d'études. [st1]3 [-] foedus, i, m. arch.: c. haedus (Quint. Isid.).
    * * *
    I.
        Foedus, foederis, pen. corr. neut. gen. Virgil. Appoinctement et traicté de paix faict par certaine solennité entre deux ou plusieurs ayants guerre l'un contre l'autre, Alliance.
    \
        Coniugiale. Ouid. Mariage, Alliance de mariage.
    \
        Feralia foedera. Lucan. Dommageable, Mortelle.
    \
        Genialia. Stat. Alliance de mariage.
    \
        Illibata foedera tori. Lucan. Mariage chaste et pudique.
    \
        Temeratum foedus. Silius. Alliance violee et rompue.
    \
        Feoderi ascribi. Liu. Estre comprins en l'alliance et au traicté.
    \
        AEquo foedere amantes. Virgil. Qui s'entr'aiment egualement.
    \
        Confundere foedus. Virgil. Troubler l'alliance.
    \
        Ferire foedera. Cic. Faire alliance, ou accord.
    \
        Foedus inire. Ouid. Faire alliance.
    \
        Polluere foedus naturae. Ouid. Faire un acte contraire à nature.
    \
        Fraternum rumpere foedus. Horat. Rompre l'accord faict entre les freres.
    \
        Soluere foedera. Virgil. Dissouldre, Rompre.
    II.
        Foedus, Adiectiuum. Terent. Laid et ord.
    \
        Foeda capitis animalia. Plin. Des poulx.
    \
        Foedum consilium. Liuius. Meschant.
    \
        Foedum exemplum. Liuius. Vilain.
    \
        Foedum in modum laceratus verberibus. Liu. Vilainement.
    \
        Foedus odor. Plin. Infect et puant, Mauvais odeur.
    \
        Sapor foedus. Lucret. Amer.
    \
        Foedum. Virgil. Execrable.
    \
        Foedum. Terent. Cruel.

    Dictionarium latinogallicum > foedus

  • 4 concilium

        concilium ī, n    [com- + 1 CAL-], a meeting, rendezvous: Camenarum cum Egeriā, L.—A collection of people, meeting, assembly: pastorum: divinum animorum: amoena piorum, V.: ferarum, O.—An assembly for consultation, council: silvestria, Cs.: concilium advocare: cogere, V.: dimittere, Cs.: indicere, L.: venit concilio de me agendi dies: sanctum Patrum, H.—Fig., a bond of union, tie: mihi tecum, O.
    * * *
    public gathering/meeting; popular assembly, council; hearing; debate/discussion; association, society, company; union/connection (of objects); league of states; sexual union/coition; close conjunction; bond of union; plant iasione blossom

    Latin-English dictionary > concilium

  • 5 concilium

    concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. kaleô; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).
    I.
    In gen.:

    videre ambas in uno concilio,

    Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33:

    Camenarum cum Egeria,

    Liv. 1, 21, 3:

    ab sede piorum, coetu concilioque abigi,

    id. 2, 38, 4:

    pastorum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    deorum,

    id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf.

    caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    divinum animorum,

    id. Sen. 23, 84:

    concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,

    id. Rep. 6, 13, 13:

    (Cyclopum) Concilium horrendum,

    Verg. A. 3, 679:

    amoena piorum Concilia,

    id. ib. 5, 735:

    Musarum,

    Stat. Th. 6, 355:

    mulierum,

    id. ib. 3, 178.— Poet. of animals:

    inque ferarum Concilio medius sedebat,

    Ov. M. 10, 144;

    and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,

    id. Fin. 2, 4, 12.—
    II.
    Esp.
    A.
    An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies [p. 400] the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf.

    consilium),

    Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1:

    (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,

    Cic. Fin. 2, 24, 77:

    inire,

    Plaut. Capt. 3, 1, 33:

    habere,

    id. Mil. 3, 1, 3:

    convocare,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3:

    vocare,

    Verg. A. 10, 2:

    cogere,

    id. ib. 11, 304:

    dimittere,

    Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.:

    transferre Lutetiam,

    Caes. B. G. 6, 3:

    in posterum diem differre,

    Curt. 6, 11, 9:

    dare legatis,

    Liv. 43, 17, 7:

    indicere,

    id. 1, 50, 4:

    constituere diem concilio,

    Caes. B. G. 1, 30:

    Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,

    i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1:

    concilio excesserunt,

    id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—
    B.
    A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.):

    coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,

    Lucr. 2, 920:

    materiaï concilium,

    id. 1, 518:

    in concilium coire,

    id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.— Transf., a bond of union, tie:

    hoc mihi tecum concilium manebit,

    Ov. M. 1, 710.—
    2.
    A sexual union, coition:

    corporalia,

    Arn. 2, 54; cf.:

    primordia quae genitali Concilio possent arceri,

    Lucr. 1, 183. —
    (β).
    (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > concilium

  • 6 cohaerentia

    cohaerentĭa, ae, f. cohérence, cohésion, liaison, union étroite.
    * * *
    cohaerentĭa, ae, f. cohérence, cohésion, liaison, union étroite.
    * * *
        Cohaerentia, cohaerentiae. Cic. Union et conjonction, Entretenement, Entretouchement.

    Dictionarium latinogallicum > cohaerentia

  • 7 conciliatio

    concĭlĭātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] société, union, association. [st2]2 [-] action de se concilier la bienveillance. [st2]3 [-] accord, conciliation, convention, réconciliation, bienveillance, faveur. [st2]4 [-] penchant, attrait. [st2]5 [-] action de se procurer, acquisition.
    * * *
    concĭlĭātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] société, union, association. [st2]2 [-] action de se concilier la bienveillance. [st2]3 [-] accord, conciliation, convention, réconciliation, bienveillance, faveur. [st2]4 [-] penchant, attrait. [st2]5 [-] action de se procurer, acquisition.
    * * *
        Conciliatio, Verbale. Cic. Union et accointement.

    Dictionarium latinogallicum > conciliatio

  • 8 conspiratio

    conspirātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] Col. accord (entre chanteurs). [st2]2 [-] accord, union, harmonie, unanimité. [st2]3 [-] complot, conspiration, ligue, cabale.    - conspiratio bonorum omnium, Cic. Cat. 4, 22: unanimité des honnêtes gens.    - cum tota ejus conspiratio late quaereretur, V.-Max. 4, 7, 2: alors que toute sa conspiration faisait l'objet d'une vaste enquête.
    * * *
    conspirātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] Col. accord (entre chanteurs). [st2]2 [-] accord, union, harmonie, unanimité. [st2]3 [-] complot, conspiration, ligue, cabale.    - conspiratio bonorum omnium, Cic. Cat. 4, 22: unanimité des honnêtes gens.    - cum tota ejus conspiratio late quaereretur, V.-Max. 4, 7, 2: alors que toute sa conspiration faisait l'objet d'une vaste enquête.
    * * *
        Conspiratio, Verbale, tam in bonum, quam in malum accipitur. Quand plusieurs d'un mesme accord et vouloir entreprennent quelque chose bonne ou mauvaise, Conspiration.
    \
        Benorum virorum conspiratio. Cic. Union, Unanimité, Consentement, Accord.

    Dictionarium latinogallicum > conspiratio

  • 9 copulatio

    cōpŭlātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de réunir, assemblage, agglomération. [st2]2 [-] enchaînement, liaison. [st2]3 [-] union, accouplement.    - per copulationem verborum, Isid.: par une périphrase.
    * * *
    cōpŭlātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de réunir, assemblage, agglomération. [st2]2 [-] enchaînement, liaison. [st2]3 [-] union, accouplement.    - per copulationem verborum, Isid.: par une périphrase.
    * * *
        Copulatio, Verbale. Cic. Conjonction, Union.

    Dictionarium latinogallicum > copulatio

  • 10 vnitas

        Vnitas, pen. cor. vnitatis. Columel. Une conjonction de deux ou plusieurs choses, Unité, Union.
    \
        Vnitas aluei. Pli. Quand une riviere n'ha qu'un canal et fossé par où elle coule, et ne se fend point en deux ou plusieurs canauls.
    \
        Latae solitudinis vnitas facta est. Quintil. Le riche a prins et occupé par force toutes les terres et heritages des povres gents, et en a faict une grande campaigne où il ne demeure personne.
    \
        Vnitas foliorum permanet. Plin. Les fueilles demeurent d'une sorte, et ne changent point de couleur.
    \
        Vnitas facta est. Cels. Les bords de la playe sont reprins et reuniz ou rejoincts en un, ou ensemble.
    \
        Vnitas fit. Plin. Quand on ente en escusson, et les deux escorces se unient tellement que ce n'est plus qu'une.
    \
        Vnitatem lapidis variare. Plin. Faire une pierre de diverses couleurs, laquelle au paravant n'estoit que d'une couleur.
    \
        In vnitatem venire. Plin. Venir à union, Se unir, et ne plus estre en discord et division.
    \
        Vnitas. Seneca. Accord, Concorde, Union.
    \
        Vnitas, Indiscreta similitudo. Plin. Quand deux choses se resemblent si bien, qu'on prendroit l'une pour l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > vnitas

  • 11 cōnūbium

        cōnūbium (not connū-), n    [com-+nubo], marriage, wedlock (as a civil institution; cf. coniugium, the personal union), C.: per conubia Gaetulos secum miscuere, S.: natae, V.: nostra, with me, O.: Pyrrhin' conubia servas? V.: conubiis ambire Latinum, i. e. for his daughter's hand, V. — The right of intermarriage: conubia plebei cum patribus sancire: patrum et plebis, L.— Sexual union, O.
    * * *
    marriage/wedlock; right to marry; act/ceremony of marriage (usu. pl.); intermarriage between two groups of people/instance of it; right to intermarry; married partner/spouse, husband/wife; sexual union; ingrafting (plants)

    Latin-English dictionary > cōnūbium

  • 12 societās

        societās ātis, f    [socius], fellowship, association, union, community, society: hominum inter ipsos: generis humani: nulla cum tyrannis: consiliorum omnium: quorum (criminum) tibi societas Cum Verre eius modi est.— A copartnership, association in business: societatem cum Naevio facere: magnā fide societatem gerere: quae (pecunia) tibi ex societate debeatur.— A company of publicans, revenue farmers' association: societas: provinciarum, Cs.— A political league, alliance, confederacy: cum Ptolemaeo societas erat facta, Cs.: Romam miserant societatem rogatum, S.: in societate manere, N.
    * * *
    I
    society (association of people); joint pursuit/enjoyment/possession; connection, affinity; conjugal union
    II
    society; alliance/partnership; trading company; fellowship, communion; joint pursuit/enjoyment/possession; connection, affinity; conjugal union

    Latin-English dictionary > societās

  • 13 concilio

    concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [concilium].
    I.
    To bring together several objects into one whole, to unite, connect (class. in prose and poetry, not in Hor.).
    A.
    Prop. (thus several times in Lucr. of the union of atoms):

    primordia Non ex illarum conventu conciliata,

    not formed by the union of separate parts, Lucr. 1, 612; 2, 901:

    dispersa,

    id. 6, 890:

    omnia in alto,

    id. 5, 466; cf. also id. 1, 1042; 2, 552.—Of physical union of other kinds:

    traduces bini inter se obvii miscentur alliganturque unā conciliati,

    Plin. 17, 23, 35, § 211;

    of medic. mixtures: gramen hyoscyami cerae,

    to mix, Ser. Samm. 40, 754.—
    2.
    Of the fulling of cloth:

    vestimentum,

    Varr. L. L. 6, § 43 Müll.—
    B.
    Trop.
    1.
    To unite in thought or feeling, to make friendly, to procure the favor of, to make inclined to, to gain, win over; constr. aliquos inter se, aliquem alicui or absol. (in this sense very freq.).
    (α).
    Aliquos inter se:

    quin res publica nos inter nos conciliatura conjuncturaque sit,

    Cic. Fam. 5, 7, 2; so,

    conciliare et conjungere homines inter se,

    id. Off. 1, 16, 50:

    feras inter sese,

    id. Rosc. Am. 22, 63.—
    (β).
    Aliquem ( aliquid) alicui:

    conciliare sibi, avertere ab adversario judicem,

    Quint. 6, 1, 11:

    quas (legiones) sibi conciliare pecuniā cogitabat,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    Pammenem sibi similitudine fortunae,

    Tac. A. 16, 14:

    homines sibi,

    Nep. Ages. 2 fin.; id. Them. 10, 1:

    simulatque natum sit animal, ipsum sibi conciliari et commendari ad se conservandum,

    Cic. Fin. 3, 5, 16:

    eam civitatem Arvernis,

    Caes. B. G. 7, 7; cf.:

    reliquas civitates amicitia Caesari,

    id. B. C. 3, 55 fin.:

    per quam (causam) cum universo ordini tum primoribus se patrum concilient,

    Liv. 4, 48, 9:

    arma sibi,

    Verg. A. 10, 151:

    deos homini,

    Ov. F. 1, 337:

    audientem exordio,

    Quint. 8, prooem. 11:

    judicem probationibus nostris,

    id. 4, 3, 9:

    Maurorum animos Vitellio,

    Tac. H. 2, 58; cf.:

    quas res quosque homines quibus rebus aut quibus hominibus vel conciliasset vel alienasset ipsa natura,

    Quint. 5, 10, 17: omne animal primum constitutioni suae conciliari, i. e. governs itself in accordance with, etc., Sen. Ep. 124, 14; cf. id. ib. §

    15 sqq.: primum sibi ipsum conciliatur animal,

    id. ib. §

    17: frui iis rebus, quas primas homini natura conciliet,

    Cic. Ac. 2, 42, 131; cf. conciliatio, I. B. 2.—Without dat.:

    conciliabat ceteros reges,

    Nep. Hann. 10, 2; so,

    accusatorem,

    Quint. 6, 1, 12:

    conciliare, docere, movere judicem,

    id. 11, 1, 61; cf. id. 2, 5, 7; 3, 9, 7:

    plures,

    Tac. A. 15, 51:

    animos hominum,

    Cic. Off. 2, 5, 17; cf. id. de Or. 3, 53, 204:

    animum judicis,

    Quint. 4, 1, 25; cf.:

    animos judicum (opp. alienare),

    id. 11, 1, 8:

    animos plebis,

    Liv. 1, 35, 2:

    animos militum pollicitationibus,

    Suet. Oth. 6; cf. Tac. H. 1, 18, —
    (γ).
    ( Aliquem) ad aliquid: Labienum praefecit togatae, quo majore commendatione conciliaretur ad consulatūs petitionem, Auct. B. G. 8, 52.—
    (δ).
    Absol.:

    nihil est ad conciliandum gratius verecundiā,

    Quint. 11, 3, 161:

    conciliare, narrare,

    id. 3, 4, 15.—
    2.
    = commendo, to represent something to one as agreeable, pleasant, etc., i. e. to recommend:

    et dictis artes conciliasse suas,

    Ov. Tr. 3, 11, 42.—
    II.
    With acc. and dat. (aliquid alicui) or absol., to procure, provide, prepare, produce something for one.
    A.
    With physical objects.
    1.
    Of the procuring of a maiden, an object of love, in an honorable and (more freq.) in a dishonorable sense, to unite, procure, couple (cf. Lucr. 5, 961):

    tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas,

    Plaut. Trin. 2, 2, 111:

    num me nupsisti conciliante seni?

    Ov. Am. 1, 13, 42:

    conciliata viro,

    Cat. 68, 130:

    existimabatur Servilia etiam filiam suam Tertiam Caesari conciliare,

    to give as a mistress, Suet. Caes. 50:

    cum ei dignatio Juliā genitam Atiam conciliasset uxorem,

    Vell. 2, 59, 2.—Once with ad:

    a tuā me uxore dicam delatum, ut sese ad eum conciliarem,

    Plaut. Mil. 3, 1, 206.—
    2.
    To procure, obtain by purchase or otherwise, to purchase, acquire, win, gain:

    illum mihi,

    Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf.:

    male habiti et male conciliati,

    i. e. at a bad bargain, id. Ps. 1, 2, 1:

    prodi, male conciliate,

    Ter. Eun. 4, 4, 2: Mi. Estne empta mihi haec? Pe. His legibus habeas licet, Conciliavisti pulcre, Plaut. Ep. 3, 4, 39 sq.:

    ut tibi recte conciliandi primo facerem copiam,

    a chance for a good bargain, id. Pers. 4, 3, 69:

    si ullo pacto ille (filius) huc conciliari potest,

    can be brought here, Plaut. Capt. 1, 2, 22 (cf. id. ib. prol. 33):

    HS. viciens ex hoc uno genere,

    to extort, Cic. Verr. 2, 2, 58, § 142; cf.

    pecunias,

    id. ib. 2, 2, 55, § 137; 2, 3, 30, § 71; 2, 3, 84, § 194;

    and, in a more gen. sense: summum bonum esse frui rebus iis, quas primas natura conciliavisset,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    B.
    With abstr. objects, to cause, bring about, procure, acquire, make, produce, etc.:

    affinitatem et gratiam,

    Plaut. Trin. 2, 4, 42; cf.

    gratiam,

    Suet. Calig. 3:

    pacem inter cives,

    Cic. Fam. 10, 27, 1; cf. Ter. Heaut. 5, 5, 2:

    amorem sibi,

    Cic. Arch. 8, 17; cf. id. de Or. 2, 51, 206:

    favorem ad vulgum,

    Liv. 29, 22, 8; cf.:

    favorem populi,

    Suet. Caes. 11:

    amicitiam cum aliquo,

    Cic. Deiot. 14, 39:

    gloriam,

    id. Mur. 20, 41:

    laudem,

    Quint. 2, 7, 4:

    dignitatem auctoribus suis,

    Tac. Or. 9:

    famam clementiae,

    Liv. 21, 60, 4:

    majestatem nomini Romano,

    id. 29, 11, 4:

    odium,

    Quint. 5, 13, 38; 6, 2, 16:

    risus,

    to cause, id. 6, 3, 35:

    otium,

    Nep. Timol. 3, 2:

    otii nomine servitutem,

    id. Epam. 5, 3:

    nuptias,

    to bring about, id. Att. 5, 3; Just. 7, 6, 10; cf.:

    jugales toros,

    Stat. S. 3, 5, 70.—Hence, concĭlĭātus, a, um, P. a. (in acc. with I. B.), friendly; in partic. in a pass. sense.
    A.
    Beloved:

    (Hasdrubal) flore aetatis primo Hamilcari conciliatus,

    Liv. 21, 2, 3:

    juvenis aetatis flore conciliatus sibi,

    Curt. 7, 9, 19; cf. Suet. Vit. Ter. 1; id. Vit. 7.—In sup.:

    est nobis conciliatissimus,

    Symm. Ep. 9, 37.—
    B.
    In an act. sense, favorably inclined, devoted, favorable to something; comp.:

    ut judex ad rem accipiendam fiat conciliatior,

    Quint. 4, 2, 24:

    (homo) voluptati a naturā conciliatus, a dolore autem abjunctus alienatusque est,

    Gell. 12, 5, 18.— Adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concilio

  • 14 coetus

    coetŭs, ūs, m. [st2]1 [-] action de se rencontrer, action de se réunir, jonction, union charnelle. [st2]2 [-] assemblée, réunion, cercle, attroupement, troupe. [st2]3 [-] réunion, liaison, assemblage.    - coetum dimittere, Cic.: congédier l'assemblée.    - in omni coetu, Cic.: dans toute espèce d'assemblée.    - miscere coetus, Tac.: fomenter des cabales, former des cabales.    - coetus avium, Virg.: troupe d'oiseaux.    - coetus stellarum, Gell.: constellations.
    * * *
    coetŭs, ūs, m. [st2]1 [-] action de se rencontrer, action de se réunir, jonction, union charnelle. [st2]2 [-] assemblée, réunion, cercle, attroupement, troupe. [st2]3 [-] réunion, liaison, assemblage.    - coetum dimittere, Cic.: congédier l'assemblée.    - in omni coetu, Cic.: dans toute espèce d'assemblée.    - miscere coetus, Tac.: fomenter des cabales, former des cabales.    - coetus avium, Virg.: troupe d'oiseaux.    - coetus stellarum, Gell.: constellations.
    * * *
        Coetus, huius coetus, m. g. Assemblee de gens, Brigade.
    \
        Vulgares. Horat. Assemblees de populaire.
    \
        Agitare coetus. Sallust. Faire assemblees.
    \
        Celebrare hominum coetus. Cic. Faire assemblees de gens.
    \
        Committere coetum alicui. Cic. Bailler en charge et gouvernement.
    \
        Dimittere coetum. Cic. Laisser aller, Donner congé à l'assemblee.
    \
        Inire coetus. Aller aux assemblees. Cicero, Omnesque dii, qui solennes coetus ludorum initis. Qui venez, ou estes portez aux solennelles et generales assemblees qui se font pour les jeux.
    \
        Soluto coetu discedunt. Ouid. Apres que l'assemblee s'est separee et rompue.

    Dictionarium latinogallicum > coetus

  • 15 coitus

    [st1]1 [-] cŏĭtus, a, um: part. passé de coeo. [st1]2 [-] cŏĭtŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de se joindre, de se réunir, réunion, rapprochement. - [abcl]b - union charnelle, accouplement. - [abcl]c - greffe, ente. - [abcl]d - fécondation des plantes.[/b]    - coitus venae, Cels.: cicatrice de la veine.    - coitus inutilis materiae, Cels.: amas d'une matière nuisible.    - coitus syllabarum, Quint. 9, 4, 59: contraction de syllabes.    - luna in coitu solis, Plin.: la lune en conjonction avec le soleil, la nouvelle lune.
    * * *
    [st1]1 [-] cŏĭtus, a, um: part. passé de coeo. [st1]2 [-] cŏĭtŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de se joindre, de se réunir, réunion, rapprochement. - [abcl]b - union charnelle, accouplement. - [abcl]c - greffe, ente. - [abcl]d - fécondation des plantes.[/b]    - coitus venae, Cels.: cicatrice de la veine.    - coitus inutilis materiae, Cels.: amas d'une matière nuisible.    - coitus syllabarum, Quint. 9, 4, 59: contraction de syllabes.    - luna in coitu solis, Plin.: la lune en conjonction avec le soleil, la nouvelle lune.
    * * *
        Coitus, huius coitus, pen. corr. Substantiuum. Plin. Compaignie charnelle avec une femme.
    \
        Coitus humoris. Cels. Assemblee d'humeur.

    Dictionarium latinogallicum > coitus

  • 16 complexus

    [st1]1 [-] complexus, a, um: part. passé de complector. - [abcl][b]a - qui a embrassé. - [abcl]b - sens passif: embrassé, contenu.[/b] [st1]2 [-] complexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action d'embrasser, action d'étreindre, action de serrer. - [abcl]b - étreinte, embrassement; affection. - [abcl]c - engagement, combat. - [abcl]d - enchaînement (au fig.), cohésion, union.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] complexus, a, um: part. passé de complector. - [abcl][b]a - qui a embrassé. - [abcl]b - sens passif: embrassé, contenu.[/b] [st1]2 [-] complexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action d'embrasser, action d'étreindre, action de serrer. - [abcl]b - étreinte, embrassement; affection. - [abcl]c - engagement, combat. - [abcl]d - enchaînement (au fig.), cohésion, union.[/b]
    * * *
        Complexus, Participium passiuae significationis. Cicero, Quo vno maleficio scelera omnia complexa esse videantur. Comprins.
    \
        Complexus, Participium actiuae significationis. Ouid. Qui tient embrassé.
    \
        Complexus, huius complexus, Nomen verbale. Plaut. Embrassement.
    \
        Accipere complexum. Liu. Se laisser embrasser.
    \
        Coercet et continet omnia complexu suo mundus. Cic. Contient, Embrasse, Enclost.
    \
        Dare complexus alicui. Ouid. L'embrasser.

    Dictionarium latinogallicum > complexus

  • 17 concentus

    concentŭs, ūs, m. [st2]1 [-] accord de voix ou d'instruments, concert. [st2]2 [-] acclamations (du peuple au théâtre). [st2]3 [-] harmonie (des couleurs). [st2]4 [-] au fig. accord, union, harmonie.
    * * *
    concentŭs, ūs, m. [st2]1 [-] accord de voix ou d'instruments, concert. [st2]2 [-] acclamations (du peuple au théâtre). [st2]3 [-] harmonie (des couleurs). [st2]4 [-] au fig. accord, union, harmonie.
    * * *
        Concentus, huius concentus. Virgil. Accord de voix, Chant.
    \
        Concentus. Horat. Accord.
    \
        Minore concentu. Plin. iunior. Par moindre accord et consentement.

    Dictionarium latinogallicum > concentus

  • 18 concilium

    concĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] jonction, réunion, assemblage, société. [st2]2 [-] assemblée délibérante, conseil. [st2]3 [-] ressort judiciaire, juridiction. [st2]4 [-] liseron (plante). [st2]5 [-] Eccl. concile.    - quae constant concilio principiorum, Lucr.: les êtres qui sont formés de l'assemblage des éléments.    - concilium materiai (= materiae), Lucr. 1, 518: réunion d'atomes.    - concilium corporale, Arn.: union charnelle.    - concilium luminis, Ambr.: harmonie des couleurs.    - hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1: je conserverai ce moyen de m'entretenir avec toi.    - concilium virtutum, Cic.: le cercle des vertus.    - concilium habere: tenir une assemblée, tenir conseil.    - dare (praebere) concilium legatis: donner audience aux députés.    - neque hos habendos civium loco neque ad concilium adhibendos censeo, Caes. BG. 7: j’estime que ceux-là ne doivent pas être considérés comme des citoyens et ne méritent pas de faire partie du conseil.    - concilii Achaeorum esse, Liv. 36, 31, 1: faire partie de la ligue des Achéens.    - concilia plebi ou plebis: conciles de la plèbe (qui, votant par tribus, nommait les tribuns de la plèbe et les édiles plébéiens et votait les plébiscites).    - concilium populi: comices curiates, centuriates.    - concilium indicere: indiquer le jour de l'assemblée.
    * * *
    concĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] jonction, réunion, assemblage, société. [st2]2 [-] assemblée délibérante, conseil. [st2]3 [-] ressort judiciaire, juridiction. [st2]4 [-] liseron (plante). [st2]5 [-] Eccl. concile.    - quae constant concilio principiorum, Lucr.: les êtres qui sont formés de l'assemblage des éléments.    - concilium materiai (= materiae), Lucr. 1, 518: réunion d'atomes.    - concilium corporale, Arn.: union charnelle.    - concilium luminis, Ambr.: harmonie des couleurs.    - hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1: je conserverai ce moyen de m'entretenir avec toi.    - concilium virtutum, Cic.: le cercle des vertus.    - concilium habere: tenir une assemblée, tenir conseil.    - dare (praebere) concilium legatis: donner audience aux députés.    - neque hos habendos civium loco neque ad concilium adhibendos censeo, Caes. BG. 7: j’estime que ceux-là ne doivent pas être considérés comme des citoyens et ne méritent pas de faire partie du conseil.    - concilii Achaeorum esse, Liv. 36, 31, 1: faire partie de la ligue des Achéens.    - concilia plebi ou plebis: conciles de la plèbe (qui, votant par tribus, nommait les tribuns de la plèbe et les édiles plébéiens et votait les plébiscites).    - concilium populi: comices curiates, centuriates.    - concilium indicere: indiquer le jour de l'assemblée.
    * * *
        Concilium, concilii, pen. corr. Assemblee de peuple, Concile.
    \
        Coire in concilium. Lucret. S'assembler.
    \
        Habere deorum concilia. Virgil. Estre avec Dieu en paradis.
    \
        Concilium, pro Coagmento. Lucret. Assemblage.
    \
        Concilium, Herba Plinio. Laseron.

    Dictionarium latinogallicum > concilium

  • 19 concors

    concors, cordis [cum + cor]    - abl. sing. concordi, mais concorde Prisc. 7, 64 II plur. n. concordia Virg. En. 3, 542 ; Sil. 13, 650. [st1]1 [-] uni de coeur, qui est d'accord, qui a des sentiments concordants avec qqn.    - secum ipse concors, Liv. 4, 2, 7: qui est d'accord avec soi-même.    - concordibus animis juncti, Liv. 6, 6, 18: animés d'un esprit de concorde.    - multo fiat civitas concordior, Plaut. Aul. 481: la cité serait bien plus unie.    - concordi populo nihil est immutabilius, Cic. Rep. 1, 49: rien n'est plus stable qu'un peuple où règne la concorde.    - concordissimi fratres, Cic. Lig. 5: des frères en si parfait accord. [st1]2 [-] où il y a de l'accord, de l'union.    - concors regnum duobus regibus fuit, Liv. 1, 13, 8: les deux rois régnèrent dans un parfait accord.    - concordes aquae, Plin. 5, 53: eaux qui ont un même cours.    - concordia frena, Virg. En. 3, 542: freins qui jouent en même temps.    - concentus... concors efficitur, Cic. Rep. 2, 69: le concert devient concordant, harmonieux.    - concors torus, Pers.: mariage uni.    - ire concordi gradu, Sen.: marcher d'un pas égal.
    * * *
    concors, cordis [cum + cor]    - abl. sing. concordi, mais concorde Prisc. 7, 64 II plur. n. concordia Virg. En. 3, 542 ; Sil. 13, 650. [st1]1 [-] uni de coeur, qui est d'accord, qui a des sentiments concordants avec qqn.    - secum ipse concors, Liv. 4, 2, 7: qui est d'accord avec soi-même.    - concordibus animis juncti, Liv. 6, 6, 18: animés d'un esprit de concorde.    - multo fiat civitas concordior, Plaut. Aul. 481: la cité serait bien plus unie.    - concordi populo nihil est immutabilius, Cic. Rep. 1, 49: rien n'est plus stable qu'un peuple où règne la concorde.    - concordissimi fratres, Cic. Lig. 5: des frères en si parfait accord. [st1]2 [-] où il y a de l'accord, de l'union.    - concors regnum duobus regibus fuit, Liv. 1, 13, 8: les deux rois régnèrent dans un parfait accord.    - concordes aquae, Plin. 5, 53: eaux qui ont un même cours.    - concordia frena, Virg. En. 3, 542: freins qui jouent en même temps.    - concentus... concors efficitur, Cic. Rep. 2, 69: le concert devient concordant, harmonieux.    - concors torus, Pers.: mariage uni.    - ire concordi gradu, Sen.: marcher d'un pas égal.
    * * *
        Concors, concordis, om. g. Cic. D'un mesme courage et vouloir, D'un accord.
    \
        Concordes aquae. Plin. Qui s'assemblent toutes ensemble.
    \
        Concors figura. Plin. Semblable.

    Dictionarium latinogallicum > concors

  • 20 confusio

    confusio, confusiōnis, f. [st2]1 [-] action de mêler, mélange, union. [st2]2 [-] confusion (t. de droit). [st2]3 [-] crase (t. de gram.). [st2]4 [-] confusion, trouble, désordre (moral). [st2]5 [-] action de rougir, rougeur.
    * * *
    confusio, confusiōnis, f. [st2]1 [-] action de mêler, mélange, union. [st2]2 [-] confusion (t. de droit). [st2]3 [-] crase (t. de gram.). [st2]4 [-] confusion, trouble, désordre (moral). [st2]5 [-] action de rougir, rougeur.
    * * *
        Confusio, Verbale: vt Confusio omnium rerum. Cic. Confusion et trouble, Desordre, Desroy, Desarroy.
    \
        Confusio. Plin. iunior. Trouble d'esprit, Perturbation.

    Dictionarium latinogallicum > confusio

См. также в других словарях:

  • Union busting — is a practice that is undertaken by an employer or their agents to prevent employees from joining a labor union, or to disempower, subvert, or destroy unions that already exist.During contract negotiations, established unions may declare a strike …   Wikipedia

  • Union Européenne — Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union Russie/Biélorussie — Union de la Russie et de la Biélorussie Union de la Russie et de la Biélorussie Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Union de la Russie et de la Biélorussie — Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Union europeenne — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union européen — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union européenne à 27 — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union slave — Union de la Russie et de la Biélorussie Union de la Russie et de la Biélorussie Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Unión Europea — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Unión Soviética — Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas Союз Советских Социалистических Республик¹ Soyúz Soviétskij Sotsialistíchieskij Respúblik¹ …   Wikipedia Español

  • Union — generally refers to two or more things joined into one, such as an organization of multiple people or organizations, multiple objections combined into one, and so on. The term may mean:In politics* The Union , referring to the federation that is… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»